April 26, 2017

فرزانا شاهين جي ڪتاب ”پهڻ پير پِٿون ڪيا“ بابت تعارف


دليون ڊاهي آدمي، محل پيو ٺاهي،
                              ڪهڙو دور اچي ويو !

مانواري ڀيڻ فرزانا شاهين جي شاعريءَ جو ڪتاب ”پهڻ پير پٿون ڪيا“منهنجي هٿن ۾  آهي. مان سندن ٿورائتو آهيان جو پاڻ هي ڪتاب مونکي منهنجي سکر واري آفيس ۾ موڪلين. سندن هي ٽيون جڏهن ته شاعريءَ جو ٻيو ڪتاب آهي. ان کان اڳ ڪهاڻين جو ڪتاب ”وجود جي ڳولا“ ۽ شاعريءَ جو ڪتاب ”نيڻ آسائتا“ ڇپجي چڪا آهن. مونکي خوشي آهي ته ٿوري ئي عرصي ۾ لکڻ جي منزل طرف پاڻ تيزي سان اڳتي وڌي رهيون آهن ۽ ان راهه تي هلندي سندس پير پٿون هجڻ باوجود هو ٿڪجن ڪونه ٿيون.
مان نه ته ڪو شاعر آهيان ۽ نه ئي ڪو نقاد تنهنڪري مان هميشه هر ڪتاب تي تعريفي  يا تعارفي نوٽ ئي لکندو آهيان، جيتوڻيڪ کوڙ دوست منهنجي ان عمل کي خوشامد سڏيندا آهن.
هن ڪتاب ۾ ميڊم فرزانا شاهين جون وايون ۽ بيت شامل آهن. وائي جي صنف کي سنڌ ۾ خوب لکيو ويو آهي. سندس شاعريءَ ۾ کوڙ سوال سمايل آهن، کوڙ جواب به آهن ته ساڳي وقت اندر جي پيڙا ۽ احساس به سمايل آهن. سندس هن وائيءَ کي ڏسو، جنهن ۾ سوچ به سمايل آهي ته لوچ به ته ساڳي وقت هڪ سوال جيڪو هوءَ پُڇي ٿي پاڻ کان، اسان جي ڏات ڌڻين کان، معاشري جي ذميوارن کان، اسان جي سُست ۽ ستل ضمير سياستدانن کان، اسان جي ويڪائو اديبن ۽ ڪامورن کان، معاشري جي ذميوار ماڻهن کان:

ويٺي ملندي ڪينڪي، جانيئڙا پرڀات،
                              ڇو تون سوچين ڪونه ٿو !

سچ ته جي اسان ڪونه سوچيو ۽ ڪونه جاڳياسين ته آزدي جي ڀرڀات اسان کي ڪٿي ڪونه ملندي ۽ سنڌ ڌرتيءَ جا وسيلا اسان جي هٿن مان هليا ويندا.

فرزانا شاهين جي شاعريءَ ۾ محنت ۽ جفاڪشي جو درس سمايل آهي ۽ هوءَ سمجهي ٿي ته منزل ماڻڻ آسان ناهي، ان لاءِ پٿرن جي راهه تان گذرڻو پندو. تڏهن ته هنن سٽن ۾ چوي ٿي:

ڏوريون پيا ڏوريون، پير نه روڪيو راهه ۾ !
                             
وقت چوي ٿو وائڙا ! ڪين وکون توريو،
                                             پير نه روڪيو راهه ۾.

فرزانا شاهين مايوسين ۽ ڏکين پيچرن تي پاڻ کي اڪيلو سمجهي لاچار ٿي روئڻ ۽ پِٽڻ کي سٺو نٿي سمجهي پر اهڙين حالتن ۾ وقت، ماڻهن ۽ ماحول کي سنگتي بڻائي ٿي:

توسان ڏات ڪٺي، هنجون هار نه هيکلي !

هو ڏس تارن سان ڀري، آهي رات ڪٺي،
                              هنجون هار نه هيکلي.


فرزانا شاهين بنيادي طور ڌرتيءَ ۽ سرتيءَ جي شاعره آهي، جنهن سنڌ کي ڳايو آهي، جنهن اسان جي ڪردارن، اسان جي معاشري جي نا انصافين، ڏاڍ ۽ ظلم کي لفظن جا روپ ڏنا آهن.

ڌرتيءَ لاءِ لکندي، منهنجي ڏات وڌي پئي !

ڳوڙها آيل ماءُ جا، چپڙن سان چمندي،
                              منهجي ڏات وڌي پئي !

اَڀرن جي ايذاوَ سان، ڌرتيءَ جان لُڇندي،
                              منهنجي ڏات وڌي پئي !

فرزانا جي خوبي اها آهي ته هوءَ شاعري يا ڪهاڻيءَ ۾ اجائي ڊيگهه، نه سمجهه ۾ ايندڙ فلسفي کي پاسيرو رکي سنئين سڌي ۽ آسان ٻوليءَ ۾ ڳالهه لکي ٿي. هن جي شاعريءَ جي ماپ تور يا وزن ڪرڻ يا مڏي ڪاتي کڻي تنقيد جي نالي ۾ اکيڙ ڪرڻ ڪنهن قابل نقاد جو ڪم آهي پر سندس شاعري اسان عام ماڻهن کي سوليءَ طرح سمجهه ۾ اچي پئي ۽ مقبوليت ماڻي پئي، اهائي سندس وڏي ڪاميابي آهي.
هن مرداڻي معاشري ۾ هڪ عورت شاعره لاءِ سندس راه ۾ بي انت رڪاوٽون، وک وک تي رنڊڪون، رستا روڪ ۽ مسئلا سامهون اچن ٿا، ان باوجود به فرزانا شاهين پنهنجي قلم ذريعي انهن سڀني رڪاوٽن کي منهن ڏنو آهي ۽ پنهنجي پاند ۾ سٺايون ۽ چڱا ڳُڻ ڪٺا ڪيا آهن جن کي لفظن جو روپ ڏئي ڪتاب جي ڪينواس تي چِٽيو آهي.

مرڪ پبليڪيشن پاران ڇپايل هن ڪتاب جو مهاڳ سائين امداد حسيني لکيو آهي جڏهن ته ڪتاب ۽ شاعريءَ بابت ادل سومري، اياز گُل ۽ مرتضا لغاريءَ جا رايا ۽ لکڻيون به شامل ڪيل آهن. ڊسٽ ڪور ۽ انڊونيشا جي بهترين پيپر تي ڇپائي ٿيل 144 صفحن جي هن ڪتاب جي قيمت 200 رپيا آهي.

No comments:

جيڪڏهن ممڪن هجي ته پنهنجو تبصرو موڪليو

اهم اطلاع :- غير متعلق، غير اخلاقي ۽ ذاتيارت تي مشتمل تبصرن کان پرهيز ڪريو. انتظاميه اهڙي تبصري کي ختم ڪرڻ جو حق رکي ٿي. هوئن به خيالن جو متفق هجڻ ضروري ناهي.۔ جيڪڏهن توهان جي ڪمپيوٽر ۾ سنڌي ڪيبورڊ انسٽال ٿيل ناهي ته سنڌي ۾ تبصرو لکڻ لاءِ هيٺين خاني ۾ سنڌي لکي ڪاپي ڪريو ۽ تبصري واري خاني ۾ پيسٽ ڪري پبلش بٽڻ تي ڪلڪ ڪريو.۔
تبصرو موڪليو